Lumine Nightshade - Prolog

        Szłam korytarzem, oświetlonym słabym błękitnym światłem wiszących w równych odstępach od siebie lamp. Był środek nocy, a ja byłam ledwo przytomna, ale obudziły mnie podniesione głosy rodziców, dochodzące z biblioteki. Potknęłam się o coś, co leżało na podłodze i runęłam jak długa na zimny marmur.  Upadek nie był bardzo bolesny, więc podniosłam się i spojrzałam pod nogi, leżała tam rozbita donica z kwiatami, które zdeptane wraz z ziemią przylepiły się do mojej nocnej koszuli. Mieliśmy bardzo nowoczesny dom, w większości ze szkła, ale przez ogromną ilość roślin, które ciągle znosił i przesadzał mój ojciec, bardziej przypominał oranżerię.  Otrzepałam się z brudu i udałam w stronę drzwi na końcu korytarza, z których sączyło się intensywne światło. Zza drzwi dochodził głos mojej matki.

- Znaleźli nas, musimy zabrać stąd Lu!

Nic więcej nie zdążyła powiedzieć. Po chwili koło mojej głowy przeleciała smuga ognia i wszystko dookoła zaczęło płonąć. W głowie pozostał mi tylko jej krzyk.

- Lumine! Uciekaj kochanie!

Wtedy gwałtownie podniosłam się na swoim łóżku ciężko dysząc. Przypadkiem zrzuciłam z łóżka Bruce’a Lee, który spokojnie drzemał zwinięty w kłębek na mojej poduszce. Piesek upadł na podłogę, natychmiast przekręcił się na plecy, ułożył w bojową pozycję i warknął na mnie. To była jego zwykła reakcja na wyrwanie ze snu, więc machnęłam ręką, wstałam i sięgnęłam po szklankę wody, która stała na mojej półce przy łóżku. Szybko pociągnęłam kilka łyków, po czym chwyciłam za telefon, który leżał zaraz obok.

 Logan odebrał po trzecim sygnale. Nie był nawet zdziwiony, że dzwonię do niego w środku nocy.

- Masz ochotę wybrać się do kościoła?- spytałam

- Będę za 15 minut – odpowiedział i się rozłączył.

Saphire_blue